کد مطلب:31879 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:14

گنجینه پرسمان » اعتقادات

حادث و قديم به چه معناست ؟

در پاسخ به سؤال شما دوست عزيز عرض مي شود : در يك تقسيم كلي موجودات را مي توان به دو قسم تقسيم كرد : 1_ موجوداتي كه اگر از لحاظ زماني به عقب برگرديم زماني را پيدا مي كنيم كه اين موجودات در آن زمان وجود نداشته و در واقع معدوم بوده اند اين موجودات در اصطلاح متكلمان ( گروهي از متشرعين كه بوسيله دلايل عقلي و نقلي از دين دفاع مي كنند ) حادث ناميده مي شوند .

2_ اگر دربارة موجودي از لحاظ زماني هر چه به عقب برگرديم زماني پيدا نشود كه آن موجود در آن زمان معدوم باشد به آن موجود در اصطلاح متكلمان قديم گفته ميشود.

علت بحث دربارة حدوث و قديم در علم كلام اثبات خداوند متعال است به اين صورت كه مي گويند، جهان حادث است ( اين حدوث را از تغيير و تحولات جهان مادي استنباط كرده اند ) و هر چه حادث است به پديد آورنده نياز دارد و در نتيجه جهان به پديد آورنده نياز دارد. (1)

جهان در وجود خود متغير و متحول مي باشد يعني پس از نيستي هستي مي پذيرد زيرا از هر راهي به محاسبه حوادث جهان بپردازيم سرانجام به حركت عمومي (حركت وضعي و مكاني و يا حركت جوهري ) خواهيم رسيد و حركت ، هستي است پس از نيستي و وجودي است آغشته به عدم و به متقضاي قانون علّت و معلول هر موجود حادثي علّت وجود مي خواهد (2) و اگر علّت به وجود آمدن آن موجود حادث قبلي باشد و سلسله موجودات حادث قبلي در نظر گرفته شود بدون آنكه به موجود قديمي ختم شود، تسلسل ايجاد شده و چيزي به وجود نخواهد آمد زيرا هر كدام از موجودات حادث به زبان حال مي گويند تا موجودات حادث قبلي نباشد من نمي توانم وجود داشته باشم بنابر اين چون موجودات به وجود آمده اند نشان مي دهد كه تسلسل رخ نداده و سلسله علتها و معلولهاي حادث به يك موجود قديم كه خود نيز براي به وجود آمدنش نياز به علت ندارد ( چون هميشه بوده) ختم شده است و بدين طريق وجود خداوند متعال اثبات ميشود.







منابع و مآخذ :

1_ عقايد استدلالي( ترجمه محاضرات في الالهيات ) ، علي رباني گلپايگاني ، جلد اول ، ص 81 .

2_ همان مأخذ ،ص 82